tüm gün kalbim, göğüs kafesimi çatlatacakmışçasına ( ne zor yazdım şu sözcüğü ) attı. ta ki gecenin ilk saatlerinde biraz havadan sudan söz edecek birileri ile konuşana dek. biri yılların dostu ama uzakta. bir diğeri de 2-3 senedir sadece net ten konuştuğum bir arkadaşım. tanımamanın verdiği rahatlıkla çok sırrımı açtığım biri. bu da nasıl bir güvendir...en önemlisi ortak tanıdıkların olmaması sanırım. yargılayıp müdahele edecek kadar da yaşamında yer almaması. yoksa, çok yakından tanıdığın biri ile konuşmak daha sağlıklı elbette. sonuç olarak, kafam dağıldı ama hala bir işe konsantre olacak düzeye gelemedim. ah bir toparlansam...bizzat muhatabım ile konuşmam gerek, fırsat olursa yapacağım da. ki olmalı, olsun. değmeyeceğini düşünüyorum sanırım. temeldeki sorun bu. bir gelecek görmediğim için, debelenmeyi anlamsız buluyorum. e o zaman,kestirip atmalı, değil mi? onu da beceremiyorum. tüketmedim ki çok şeyi. pffff, böyle kendi kendime uğraşıp kafa yoruyormuş gibiyim. ne aptalca...salak! ben daha salağım ama. nasıl fırsat veriyorum bu konuda hoyratlığına. neresinden tutacağımı bilmemekten. bugün toplantıda bambaşka ilişkilerde yıpratılmaktan bahsediyorduk. gönül hanım "nikah gibi" dedi. "sen izin verdiğin için ilişki bu hale geliyor. o alanı sen açıyorsun kişiye" babında laflar etti. işte aydınlanma anı :) -böyleee bir feng şui olduuu :)))- benim eserim bu. olması gereken de buydu belki. tek başına yaşanan bir durum değil ki ilişki. biraz ben biraz o, bu duruma getirdik işte. sıkıldım artık bunları düşünmekten de. en önemlisi tek başıma kafa yoruyormuş gibi bir hissiyata kapılıyorum. bunu farkettikçe, düşündükçe daha da sıkılıp kızıyorum kendime. evet, bu bir karardır; artık buna kafa yormayacağım. şu anda yapılacak bir şey yok. bekleyip göreceğim ne olacağını. benim de eksik ve hatalarım var ama kabahatin çoğu onun. yeterince özel ya da önemli hissettirmiyor bana. bunu test edemedim üstelik. aynı şartlar benim için geçerli olsaydı durum böyle olur muydu göremedik de...evet evet, dediğim gibi bunu bu şekilde aralıksız düşünmek bir işe yaramıyor, enerjimi emmektan başka. bu kadar. bir gelişme olursa bildireceğim. söz veriyorum burada bir de; çeki düzen vereceğim kendime. ha, bir de çok cici bir pantolon aldım kendime :) bir de 2 gündür unuttuğum kredi kartı ödememi otomatik olarak hesaptan almış banka :) ilk gördüm hesabı, "eyvahlar olsun, farketmeden ne çok harcamışım" dedim :) sonra farkettim ki, tümünü değilse de önemli kısmını almış banka borcumun. iyi de olmuş. ben harcardım o parayı. durduk yere alkol vs ye de bir dolu para verdim üstelik, akllanmıyorum hiç, hayırlısı... depresif modu alışveriş ve para harcama ile dağıtmaya çalışırsam böyle olur, hakediyorum başıma gelen her haltı ben. ben salağım,salağım...olsun, böyle de güzelim:p